فلامینگو
نام فارسی: فلامینگو/ مرغ حسینی
نام انگلیسی:greater flamingo
نام علمی:phoenicopterus rubber
خانواده:فلامینگویان (phoenicopteridae)
جمعیت: جمعیت تقریبا مناسبی دارد؛ اما در سال های اخیر، تخریب زیست گاه های آن، آسیبی جدی به این گونه وارد کرده است.
پراکنش: می توان این گونه را در گستره ی وسیعی از زمین مشاهده کرد. اما در اروپا، در قسمت هایی از فرانسه و اسپانیا محدود شده است. در ایران تقریبا در همه ی سواحل خلیج فارس و دریای خزر و آب بند های اطراف ان ها ، دریاچه ی ارومیه ،خوزستان و هامون می توان ان ها را در زمستان مشاهده کرد. اما در تابستان تنها در دریاچه ی ارومیه و نقاط اندک دیگری زادآوری دارند.
زیست گاه: کلنی های بزرگ فلامینگو در جزیره ها و سواحل پهناور ، باز، کم عمق، گلی یا دریاچه های نمکی زندگی می کنند.
اندازه: طول بدن در حدود 120 تا 145 سانتی متر و طول دو بال آن ها در حدود 140 تا 170 سانتی متر است.
ریخت شناسی: بدن سفید رنگی با نوار صورتی و قرمز روی بال ها دارند. شاه پرهای پرواز، که هنگام پرواز آشکار می شوند، سیاه رنگ هستند. این پرنده منقار قرمز رنگ روشن با انتهای سیاه دارد که از وسط به سمت پایین خمیده است. پاها و گردن ان ها بلند است.
رژیم غذایی: فلامینگو ها از سخت پوستان داخل آب تغذیه می کنند.
زادآوری: فلامینگو ها در دسته های بسیار بزرگ و به صورت کلنی لانه گذاری و جوجه آوری می کنند. فلامینگو ی ماده 1 یا 2 تخم سبز کم رنگ می گذارد و هر دو جفت به نوبت روی تخم ها می خوابند. جوجه ها می توانند پس از 75 روز پرواز کنند. این پرنده هر سال موفق به زاد آوری نمی شود و بسیاری اوقات، حیوانات دیگر لانه ها و جوجه ها ی آن ها را از بین می برند.
وضعیت حفاظتی گونه: فلامینگو از پرندگان حفاظت شده است.
ارسال توسط سیروس علی پور siroos alipour
آخرین مطالب
